Dołącz do na zwiedzanie byłego niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Płaszów. Badając ślady tego, co tu zostało z obozu założonego na terenie dwóch żydowskich cmentarzy, oraz przyglądając się temu, co tam rośnie, zastanówmy się wspólnie czy nie można inaczej kultywować pamięci tego miejsca.
Dziesięć wyblakłych stron relacji świadkini Holocaustu spisanej w 1945 roku było jedynym śladem istnienia Pauliny Hirsch, Żydówki z Krakowa. Na górze maszynopisu widnieje adnotacja: w chwili wybuchu wojny z mężem i córką, obecnie sama. Michelle Levy i Patrycja Dołowy podążając pozostawionymi w tekście i między znakami tropami wybrały się na poszukiwania, z których wracają z niezwykłymi odkryciami, wiedząc, że czekają je kolejne. Artystki zapraszają na badawczy spacer po Krakowie w miejsca opisane przez Paulinę, by sprawdzić, czego jeszcze możemy dowiedzieć się od tych, którzy niczego już nam nie mogą powiedzieć?
The Long Table is a situational dinner party, and conversation is what’s on the menu. A question is posed and all are invited to sit and discuss. For this inaugural FestivALT Long Table, we hold space for questions of Zion and Zionism. What is it to witness Zionism in Kraków today? Are you comfortable? Confused? Frustrated? Angry? Proud? Isolated? Come explore and discuss what it means to live with complicated affiliations and alliances in the diversity of contemporary Kraków.
Na FestivALT-owym „podłużnym stole” jedno danie: dyskusja. Na z góry wybrany – trochę przez nas, trochę przez to, co dzieje się wczesnym latem w Krakowie – temat. Ale za to – z szansą udziału dla każdego. Tym razem – na inaugurację – kwestia syjonizmu. O którym do niedawna wiedziano tylko, że słowo to pisze się przez zet z kropką, ideę należy bezwarunkowo potępić, a zwolenników wysłać do Syjamu. A co dziś wiadomo o syjonizmie? Jak funkcjonuje w dzisiejszej rzeczywistości Krakowa? Jakie wzbudza emocje i pytania, oprócz tego, że – cóż tam panie w polityce – syjonisty trzymają się mocno! Zapraszamy do inkluzywnej dyskusji, w której zgłębimy, jak to jest być częścią współczesnego, coraz bardziej różnorodnego Krakowa, i na co dzień negocjować przynależności do rozmaitych grup etnicznych, wyznaniowych czy społecznych.
Obóz w Oświęcimu i ośrodek zagłady Auschwitz-Birkenau to dwa najbardziej znane i najczęściej odwiedzane miejsca niemieckiego ludobójstwa, ale nie stanowią one całości kompleksu Auschwitz. Instalacja fotografii Jasona Francisco, wykorzystującego prowokacyjnie technikę stereoskopii, dotyczy problemu wymazywania z pamięci fragmentów z przeszłości.
Miarą popularności krakowskiego Kazimierza są przemierzające jego ulice dziesiątki meleksów. Emitujące dla pasażerów – z zainstalowanych głośników – informacje o historii dzielnicy: na ogół bardzo powierzchowne i często nawet nieprawdziwe. Zorganizowane przez FestivALT ALTernatywne wycieczki meleksami po Kazimierzu oferują coś zupełnie innego: tematy skomplikowane, nieoczywiste, zaskakujące i – zawsze! – związane z współczesnymi wyzwaniami dzielnicy. Rezerwacja wycieczek w kasie Żydowskiego Muzeum Galicja lub przez stronę festivalt.com.
Instalacja przestrzenna artystki polskiego pochodzenia z Australii, Stephani Fredy Leigh. Och ich piersi, Och moje piersi dotyka tematyki wykorzystywania seksualnego kobiet podczas Holokaustu. Praca Leigh podejmuje problem braku istniejących i spopularyzowanych świadectw przemocy seksualnej wobec ofiar Zagłady. Leigh zastanawia się nad tym, jak ona jako artystka i jej własne ciało doświadczają traumy jej przodków.
Partnerzy: Muzeum Krakowa, Polish Naives Kobieta wielu fotografii i jednego wielkiego gestu. Gdy wraz z bratem Natanem odziedziczyła zakład fotograficzny po Ignacym Kriegerze, postanowili podpisywać zdjęcia imieniem i nazwiskiem słynnego ojca. Słynnego po dziś dzień, ponieważ Amalia – już jako oficjalna, jedyna właścicielka atelier – ofiarowała Krakowowi wielotysięczny zbiór rodzinnych klisz. Zachowała pamięć o historii miasta, jego zabytkach i mieszkańcach. Ale kim była ta niezwykła Żydówka, jedna z pierwszych polskich fotografek? Czy czuła się prekursorką, artystką? Wiemy o jej czynach, sposobie pracy. Myśli spróbujemy wyczytać z fotografii. Kuratorka: Aśka Warchał-Beneschi.