27.06 Czwartek

Sprawiedliwość to – w jednej wersji – pełnoobsadowa sztuka teatralna o marcu 1968, w drugiej – monodram, w obu natomiast – artystyczna prowokacja. Z nowym i ważnym pytaniem o – ogólnie rzecz ujmując – współodpowiedzialność. Dokładnie zaś o to, czy w najpierwszej wersji Marca – tej granej w polskich miastach w 1968 – aby na pewno i rzeczywiście funkcjonował podział na aktorów oraz publiczność. Po spektaklu Michała Zadary – dyskusja z udziałem reżysera i publiczności. Bez podziału na role.

Sprawiedliwość to – w jednej wersji – pełnoobsadowa sztuka teatralna o marcu 1968, w drugiej – monodram, w obu natomiast – artystyczna prowokacja. Z nowym i ważnym pytaniem o – ogólnie rzecz ujmując – współodpowiedzialność. Dokładnie zaś o to, czy w najpierwszej wersji Marca – tej granej w polskich miastach w 1968 – aby na pewno i rzeczywiście funkcjonował podział na aktorów oraz publiczność. Po spektaklu Michała Zadary – dyskusja z udziałem reżysera i publiczności. Bez podziału na role.

W zamierzchłych czasach, kiedy nie było prądu, ludzie musieli jednak robić hummus. Siadywali przy świeczkach i w makutrach rozcierali ziarna cieciorki. Rozmawiali o dobrych lepszych czasach, które miały nastąpić. Z nudów zaczęli dodawać do hummusu różne warzywa, zioła, liście, a nawet jabłka. W tę noc wspólnie odtworzymy hummusowy vintage wieczór. Nie ubierajcie się ciepło, bo wyjątkowa w Polsce nie ma teraz zimy. Lekcję robienia hummusu poprowadzą: Hummusowtwórca Bart i szefowa kuchni Kasia z Hummus Amamamusi Bilety do kupienia w hummusiji przy ul. Meiselsa 4 codziennie od godz. 10 do 20.

Obóz w Oświęcimu i ośrodek zagłady Auschwitz-Birkenau to dwa najbardziej znane i najczęściej odwiedzane miejsca niemieckiego ludobójstwa, ale nie stanowią one całości kompleksu Auschwitz. Instalacja fotografii Jasona Francisco, wykorzystującego prowokacyjnie technikę stereoskopii, dotyczy problemu wymazywania z pamięci fragmentów z przeszłości. 

Instalacja przestrzenna artystki polskiego pochodzenia z Australii, Stephani Fredy Leigh. Och ich piersi, Och moje piersi dotyka tematyki wykorzystywania seksualnego kobiet podczas Holokaustu. Praca Leigh podejmuje problem braku istniejących i spopularyzowanych świadectw przemocy seksualnej wobec ofiar Zagłady. Leigh zastanawia się nad tym, jak ona jako artystka i jej własne ciało doświadczają traumy jej przodków.

Partnerzy: Muzeum Krakowa, Polish Naives Kobieta wielu fotografii i jednego wielkiego gestu. Gdy wraz z bratem Natanem odziedziczyła zakład fotograficzny po Ignacym Kriegerze, postanowili podpisywać zdjęcia imieniem i nazwiskiem słynnego ojca. Słynnego po dziś dzień, ponieważ Amalia – już jako oficjalna, jedyna właścicielka atelier – ofiarowała Krakowowi wielotysięczny zbiór rodzinnych klisz. Zachowała pamięć o historii miasta, jego zabytkach i mieszkańcach. Ale kim była ta niezwykła Żydówka, jedna z pierwszych polskich fotografek? Czy czuła się prekursorką, artystką? Wiemy o jej czynach, sposobie pracy. Myśli spróbujemy wyczytać z fotografii. Kuratorka: Aśka Warchał-Beneschi.