28.06 Piątek

Jews! Jews! Jews! to berliński program kabaretowy – w każdym znaczeniu inaczej! – stworzony w 2018 przez żydowsko-amerykańskie artystki Lolitę Va Voom i Nanę Schewitz. Które, aby ponownie „zażydzić” Niemcy, najpierw zapraszają do współpracy wyłącznie artystów żydowskich albo przynajmniej reprezentujących inne mniejszości. A potem – nie-żydowską publiczność na pokaz żydowskich tradycji. W dwóch wersjach: i tak jak to zawsze było oraz nieco inaczej. W Krakowie bardziej to drugie – bo po pierwsze po raz pierwszy poza Berlinem, a pod drugie – dla gości FestivAltu-u specjalna loteria i gospodyni Betty Q.

Piętnaście lat temu Eric Bednarski, początkujący polsko-kanadyjski reżyser filmowy przypadkiem natrafił na krótki film z getta warszawskiego. Nakręcony na amatorskiej taśmie – trzeba się domyślać, że raczej ukrytą kamerą – przez Alfonsa Ziółkowskiego. O którego wojennych losach i motywacjach nie wiadomo. Poza jednym: że jest autorem jedynego materiału nie stworzonego na zamówienie Propaganda-Amt. Jakiś czas później Bednarski trafił na plany architektów Hitlera dotyczące przyszłości Warszawy po zwycięskiej wojnie. Co – jedno i drugie – zainspirowało go do stworzenia własnego filmu. W którym – obok w/w dokumentów – znalazły się wypowiedzi żydowskich świadków Zagłady, a także historyków i urbanistów. Po krakowskiej premierze filmu – spotkanie z reżyserem.

Dołącz do na zwiedzanie byłego niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Płaszów. Badając ślady tego, co tu zostało z obozu założonego na terenie dwóch żydowskich cmentarzy, oraz przyglądając się temu, co tam rośnie, zastanówmy się wspólnie czy nie można inaczej kultywować pamięci tego miejsca.

Instalacja przestrzenna artystki polskiego pochodzenia z Australii, Stephani Fredy Leigh. Och ich piersi, Och moje piersi dotyka tematyki wykorzystywania seksualnego kobiet podczas Holokaustu. Praca Leigh podejmuje problem braku istniejących i spopularyzowanych świadectw przemocy seksualnej wobec ofiar Zagłady. Leigh zastanawia się nad tym, jak ona jako artystka i jej własne ciało doświadczają traumy jej przodków.

Partnerzy: Muzeum Krakowa, Polish Naives Kobieta wielu fotografii i jednego wielkiego gestu. Gdy wraz z bratem Natanem odziedziczyła zakład fotograficzny po Ignacym Kriegerze, postanowili podpisywać zdjęcia imieniem i nazwiskiem słynnego ojca. Słynnego po dziś dzień, ponieważ Amalia – już jako oficjalna, jedyna właścicielka atelier – ofiarowała Krakowowi wielotysięczny zbiór rodzinnych klisz. Zachowała pamięć o historii miasta, jego zabytkach i mieszkańcach. Ale kim była ta niezwykła Żydówka, jedna z pierwszych polskich fotografek? Czy czuła się prekursorką, artystką? Wiemy o jej czynach, sposobie pracy. Myśli spróbujemy wyczytać z fotografii. Kuratorka: Aśka Warchał-Beneschi.

Artystki tegorocznej edycji FestivALTu (Ich piersi, Moje piersi), Betty Q (Madame Q’s) i Zofia Noworól (O czym śni Kazimierz?) porozmawiają o swoich odmiennych praktykach wykorzystywania kobiecego ciała w procesie tworzenia sztuki.

Obóz w Oświęcimu i ośrodek zagłady Auschwitz-Birkenau to dwa najbardziej znane i najczęściej odwiedzane miejsca niemieckiego ludobójstwa, ale nie stanowią one całości kompleksu Auschwitz. Instalacja fotografii Jasona Francisco, wykorzystującego prowokacyjnie technikę stereoskopii, dotyczy problemu wymazywania z pamięci fragmentów z przeszłości.